φωτοϊοντισμός

ο, Ν

φυσ.-χημ. διεργασία διάστασης τής ύλης σε ηλεκτρικώς φορτισμένα σωματίδια ως αποτέλεσμα τής αλληλεπίδρασής της με μια ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, διεργασία τής οποίας η απλούστερη περίπτωση είναι το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. photo-ionisation < φωτ(ο)-* + ιοντισμός*].